Christiaan Hertogen en Catharina Tans en hun kinderen
Robert, Maria (Mai), Gertrude (Trui), Lucia, Isabelle, Idalie, Annie en Willy
  

Christiaan Hertogen en Catharina Tans
  

De familie Hertogen-Tans, met Herman Bastiaens die al in 1942
getrouwd was met Mai Hertogen - Idalie verbleef toen in het klooster.
 

Catharina Tans met enkele van haar kinderen en vriendje
 

6 van de 8 Hertogen-kinderen voor de boerderij aan de Klein Laefeltstraat
 

Hertogen zussen, Bastiaans Herman voor hun boerenhof te Riemst
 

 

Trouw Mai Hertogen en Herman Bastiaens,  Familiefoto, 1942
  

Catharina Tans met haar eerste kleinkind
 

Catharina Tans bij trouw Hertogen Lucia en Reggers Evrard
 

Catharina Tans met 4 dochters en enkele kleinkinderen
en 3 zusters collega's van Idalie Hertogen
 

De boederij in Riemst met de 4 zusters

 

 

Priesterwijding Luc Loyens - Catharina Tans, rechterkant midden.
 

Catharina Tans bij de doop van Rikske Molemans, vroegtijdig overleden
 

 

Catharina Tans met kleinkinderen in Riemst,
zonder Jan en Kris Hertogen
 

 Catharina Tans met 20 kleinkinderen in Riemst (zonder Kris, het oudste),
en met haar twee zonen (Robert en Willy), 4 dochters (Annie, Idalie, Trui en Mai),
1 schoonzoon (Jan Molemans) en 1 schoondochter (Hortense Heinig).
 

23 kleinkinderen van Catharina Tans en Christiaan Hertogen in Hasselt
 

Catharina Tans met Bastiaens Herman op de
plechtige communie van Marina Hertogen
  

Reportage van reis met Catharina Tans en dochter Idalie
 

Catharina Tans met Idalie Hertogen, Herman Bastiaens
en Anne-mie Reggers - Lourdes, voortgaande op de rolwagens? - 1963
 

Evrard Reggers (chauffeur van dienst), Catharina, Idalie, Herman en Anne-Mie - 1963
 

Catharina Thans met haar dochter Idalie en enkele van haar kleinkinderen
            

 Voorouders kunnen nagegaan
langs Hertogen en Tans
 

De schilderij van het boerenhof in de Klein Lafeltstraat 194 Riemst
waar de familie Hertogen opgroeide. Op de voorgrond Raoul
Hedebouw die zich op het familiefeest voor de 70ste verjaardag
van Gertrude (Trui) in 1987in Riemst al oefende voor later.
    
Chrstiaen Hertogen werd geboren te Vlijtingen als 5de kind op 23/04/1882. Tussen 1882 en 1885 kregen Hubertus Hertogen en Gertrudis Daenen nog 4 kinderen waarvan er 2 op jonge leeftijd overleden. Toen Christaen 4 jaar was overleed daarbij ook nog eens z'n oudere broer van 12 jaar Arnold in 1986. Het volgende kindje kreeg daarom de naam Arnold maar het overleed ook op jonge leeftijd. De dood was nooit ver weg in het leven van Christiaen Hertogen in Vlijtingen.

Christiaen huwde Catarina Tans die als 8ste kind van 9 op 23/05/1983 geboren werd te Riemst. Het huwelijk vond plaats op 31/01/1913. Ze kregen 8 kinderen, waarvan Robert Hertogen, de oudste, geboren werd op 10/02/1914, enkele maanden voor het begin van de 1ste wereldoorlog.
 
"Na een eerste zoon, ging al snel een koningsdroom in vervulling en werd in het gezin Kristiaen HERTOGEN en Catharina TANS in de kleine Laefeltstraat 194, de eerste dochter geboren op 11 augustus 1915." zo begin Robert z'n toespraak bij de 70ste verjaardag van Maria, Mai,  zoals z'n zus altijd genoemd werd. Nu zijn we in 1985, 70 jaar later, maar voorzeker kunnen we ons nu indenken dat het een grote vreugde moet geweest zijn. Moeilijker is het ons in te denken wat het leven toen moet geweest zijn, want, vergeet het niet, de 4de augustus 1914 vielen de Duitsers ons land binnen. Een bezetting waar wij niet zoveel van afweten, maar die zware inspanningen gevraagd heeft van ons vader en moeder om in het levensonderhoud te voorzien van hun groot gezin, want... de begonnen reeks van meisjes ging voort." Gertrude (Trui) , Lucia, Isabelle, Idalie, Annie volgden voor Willy die als 2de zoon de reeks van 8 afrondde.

Mai en ik herinneren ons nog de terugtocht van de Duitsers de twee laatste maanden van 1918. Onze kindertijd was eenvoudig, sober, maar we waren rap tevreden met iets van niks, zo vervolgt Robert. De eenvoudige kinderspelen van die tijd met knikkers, tol en hinken; en als we braaf waren, voor 'n knepke, 'n snoepje kopen in de winkel thuis langs; en een degelijk broekje, jasje en rokje dat al ne keer hersteld werd en ... in de klompen naar school. 70 leerlingen bij meester Boelen, de onvergetelijke meester met zijn pijp, en de meisjes bij juffrouw Schiepers, even onvergetelijk voor ons allemaal.
 

 

Foto (2x) van 1982 met de ganse familie Hertogen en aangetrouwden, nav pensioen
tante Idalie,  ook met Paula Heinig,de hond van Mai en met Evrard als de plezantste
  

       

Nog drie andere foto's, Idalie tussen haar twee broers Willy en Robert, ook
twee kleinkinderen van Robert (Els en Jo) en Anne-Mie Molemans erbij
  
Zo lopen we natuurlijk vooruit op wat nog allemaal komen moest in het gezin Hertogen-Tans. Maar zo zijn de hoofdactoren toch al gekend of inbeeld gebracht. Een stukje van de toespraak geeft verdere aanknoping met het liefelijke leven in een kleine landelijke gemeente, of was het soms ook wel het liederlijke leven in de oude pastorij waar de Kajotters onderdak gevonden hadden na uit de Melkerij verdreven te zijn, maar waar ze nog een intacte wijnkelder gevonden hebben.
 
Het was niet te verwonderen dat een van de drie "eeuwige kajotters", 'n Bastiaens, Herman, kennis maakte met Mai (sic). Hoe dat allemaal in z'n werk is gegaan, vraag me dat niet, maar in die tijd hoe komt zoiets? Maar het is er in ene keer en als Pa en Mèm dat weten, en ze hadden het al lang in de gaten, zeker Mèm, dan moest er maar niet te lang gewacht worden met trouwen. En dat afscheid aan de deur, dat mocht ook niet te lang duren. Want om 10h kwam er een grijzende kop van Mèm aan 't bovenste venster met nogal 'n luide stem en de vraag "Is het nog geen tijd om naar huis te gaan?".
 

 Met de vlag gereed voor de optocht
   
Een prachtige schets van het leven in Riemst vinden we terug in het verhaal van Robert over de KAJ in Riemst, integraal na te lezen langs de KAJ in Riemst, neergeschreven in de zomer van 1982. Hieronder een uittreksel:
 

"In begin 1931 stelde zich dan de kwestie van 'n lokaal dat. De "Oude Dorp Melkerij" voor 't begin van de huidige Panhuisstraat die leegstaand was, bood de oplossing. Geleende en zelfgemaakte robuuste meubels werden veelvuldig gebruikt en de gekalkte muren verdwenen onder de toen gangbare activiteit van gekleurde tekeningen, opschriften en posters allerhande. En was het in de zomer al eens overmatig warm (dat was in die tijd nog mogelijk) dan werd er even koelte gezocht in de bijna ijskoude kelder van de oude melkerij.

De moeder van een der leden is op zo'n avondvergadering eens komen uitleggen (zij had er zelf gewerkt aan de afroommachine en het botervat, en het beslaan van de blokken boter) hoe dat in die dorpsmelkerij (opgericht als samenwerkende vennootschap van kleine en grotere boeren) gewerkt en bewerkt werd. De koele kelders dienden als opslagplaats voor de reserve aan boter en melkproducten.

Maar schone liedjes duren niet lang en na  'n goed anderhalf à twee jaar, werd de  toenmalige K.A.J. afdeling onder druk gezet om in de hevige dorpspolitiek van toen "partij" te kiezen. De K.A.J. afdeling die zich in die aangelegenheid neutraal opstelde en volgens haar gedragslijn katholiek en democratisch open stond voor iedere jongere, bijzonder dan de arbeidende jongeren en technische schoolstudenten, diende dan haar lokaal te verlaten.

Na enige tijd kwam dan toch de redding. In Heukelom kwam 'n huis en naastliggende grond,  geschonken door een goei ziel aan de kerk van Riemst-Heukelom, vrij. De afdeling met heel haar hebben en houden verhuisde maar Heukelom. De leidingsvergaderingen bleven op de pastorij in Riemst en, gezien de sterke eenheid en saamhorigheid van Heukelom en Riemst, paste het jonge volk zich snel aan. Het bestuur bestond toen uit de proost, de voorzitter, de secretaris, de schatbewaarder en de groepleiders. Op het naastliggend terrein kwam dan ook nog een bewaarschool. En nu, na jaren van verbeten inzet en inspanningen, 'n mooie en functionele kapel. Buiten de ontspanning als afdeling of samen met  de omliggende afdelingen, ging de aandacht v.n.l. naar de problemen van de tijd, de religieuze beleving, de beroepsoriëntering,  het dienstbetoon, zoeken naar werk in de moeilijke crisisjaren der jaren dertig.
 

 

 KAJ in de processie te Riemst - "De werkbank is ons altaar"
 
'n Plezante anekdote kwam nu en dan het saaie wat opvrolijken. De dame die haar behuizing aan de kerk schonk, was ook 'n gekende maakster van alle soorten fruitwijn. In de kelder was er nog een voldoende voorraad gebleven om gedurende 'n hele tijd op iedere vergadering enige flesjes te kraken."

  Herman Bastiaens
 
Mai was dus de eerste van de acht die trouwde in 1942 al. Herman Bastiaens was geboren op 18/02/1919, en was 4 jaar ouder dan Mai. Herman is op 28/12/1977 in het ziekenhuis van Tongeren aan kanker overleden. Hij was de nonk die met z'n vingers vliegen kon vangen, en op tafel muisjes strontjes kon doen kakken, en ons de goesting voor kaarten bijbracht en nog zoveel meer. Ook de zetel in de veranda en de schuifdeur was van zijn hand, de schrijnwerker in weer en wind, op 58 jaar al gestorven. Z'n grote blijdschap was met nichtjes en neefjes de attente en plezante Nonk te zijn, z'n groot verdriet om geen enkele van z'n levend geboren kindjes te zien opgroeien. Karel draagt nog altijd de zorg voor het laatste kindje op het kerkhof in Hasselt.

Herman Bastiaens heeft ooit een beklijvend verslag gemaakt van de inval van de Duitsers en de vlucht van z'n familie  richting Frankrijk. Het integrale verslag is te lezen op: De famililie Bastiaens op de vlucht in wo2. Hier volgt een uittreksel: "Kort voor Hakendover hadden we ons een uur in de gracht moeten leggen voor de vliegmaschienen die tot 10 meters boven onze hoofden vlogen met het geknettert van machiengeweer en tot op 25 en 30 meters lieten bommen vallen dat de grond tot op ons vloog. Hier mijn beste menschen dacht ik dat mijn laatste uur geslagen was en prevelde ik een akte van berouw met bevende lippen. Als dit over was getrokken, wij weer verder naar Tienen. Daar zegden ons en trouwe vriendt den weg om van de groote baan af te blijven door het veld tot Brijsen. Daar landen we aan bij een zekeren Plomaar Julles waar we in een kolenhok mochten overnachten. Hier verbleven we 2 dagen en 2 nachten op 12,13 mei, ook weer vriendelijke menschen die met ons ’s middags hun soep deelden."
 

Doodsprentje van Herman Bastiaens, "totdat we mekaar voor eeuwig
kunnen terugzien... samen met de kindjes die ons zijn voorgegaan."
   

Leuvense Stoof
 
Geen enkel foto is bewaard van de Leuvense stoof of van de faiences waarmee de schouw bezet was, originele blauwe Delftse tegels. Marina Hertogen heeft nog een aantal tegels kunnen verzamelen met Bijbelse taferelen en doorgegeven. Heeft iemand nog foto's van de Leuvense stoof in Riemst of de tegels, al of niet op de achtergrond?
 

Leuvense stoof uit Dessel, tussen 2 originele Delftse tegels zoals ze jaar en dag aan
de schouw hingen in Riemst. Wie herinnert zich nog de roodgloeiende Leuvense stoof
met 2 pannen spek, waarin op het einde 6 eieren werden gegooid om met dubbelge-
bakken gedesemd brood verorberd te worden. Willy Hertogen heeft, als vroeggebore-
ne overleefd in een doos onder de Leuvense stoof, zo vertelde Trui Hertogen nog.
 

 De kinderen Hertogen
 

Idalie, Lucia, Isabelle en Annie vooraan in
het midden, Willy die niet mee op de foto mocht
staan maar er toch de hoofdvogel van wegkaapt.
  
Op 03/04/1917 zag Gertrude het levenslicht, zij zou, samen met Willy, de jongste, geboren op 24/09/1926 ongehuwd blijven. Willy, een vroeggeboorte overleefde door in doos onder de Leuvense kachel, levenskrachten op te doen. Samen met Herman zou hij in de bouw aan z'n trekken komen. Lucia werd geboren als 4de kind op 10/1/1919, zij trouwde met Evrard Reggers. Hun dochtertje Michaëla overleed bij een ongeval met een bus en Rita is ook te vroeg overleden.
 

Reggers Michaëlla, overleden op 14/06/1959
 
Isabella kwam op 04/07/1920 ter wereld en trouwde met Leon Jans, die in de metallurgie in Luik werkte en er zijn adem verloor. Goed dat hij nog een café had waar de neefjes en nichtjes voluit de geneugten van een eerste 'bok' konden proeven en de chocoladerepen bij de zoveelste tournée. Idalie Maria Philomena, geboren op 26/07/1922 werd later Zuster Michaël, het 'nonnetje' van de familie dat in het verre Frankrijk haar professionele carrière van verpleegkundige met specialisatie oudere psychiatrische patiënten bruusk onderbroken zag door een beroerte die haar arm en haar stem verlamd had. Annie werd geboren op 01/08/1929 en huwde met Jan Molemans.en ze vestigden zich in Bolderberg, Genk,

Rik Molemans
 

De jongste, Willy Hertogen
 

 

Nonk Willy stal de show in de foto van hierboven,

 

Willy Hertogen, plechtige communie - 1938
 

Willy Hertogen, huiswerk in de familiekamer
 

 

Communieprentje - wisselgeld voor nogal wat cadeau's
     

Zestiger jaren, Nonk Willy met neefjes en nichtjes
Reggers in de Klein Laefeltstraat Riemst
 

 

Willy Hertogen, spittend
       

Annie Hertogen

 

Annie Hertogen
 

 Annie Hertogen en Jan Molemans - 1955
Trouwfoto gemaakt door Bartok (Hasselt)
 

 

Huwelijksinzegening in Riemst, met Willy, Herman Bastiaens en Evrard Reggers
 

De parade, met Jan en Kris als bloemenmeisjes aan de hand van ?
 

De ouders Molemans, Robert Hertogen, Hortense Heinig en Jan, Molemans
 

 Familiefoto met Catharina Tans en Heinig Paula met de kleine Paula Hertogen
 

 

 Aankomst op het boerenhof voor het feest, wie had er toen al een grote mond?
  

   Trouwjubileum Jan Molemans en Annie Hertogen - 2002
 

Idalie Hertogen

Idalie Hertogen

       

Idalie Hertogen - Zuster Michael

 

Catharina Tans met haar dochter Idalie
 

 

Idalie Hertogen en haar moeder Catherina Tans
 

Idalie Hertogen - Zuster Michael, met collega verpleegkundigen
in het psychiatrisch ziekenhuis van Lyon
 
           1950                   1956                        1966                    1970              1971

Diploma's Idalie Hertogen - het voorlaatste van 1970 aan de Universiteit van Heidelberg Duitsland
 

 

Overhandiging van haar diploma aan de Universiteit van Heidelberg over aangepaste psychiatrische opvang voor bejaarden, het ging allicht toen ook al over dementerende
bejaarden. Idalie Hertogen was haar tijd ver vooruit.

 

 

 Idalie Hertogen, rijbewijs, behaald op 26 april 1971
  
Enkele maanden na het behalen van haar laatste diploma en in het bezit van een rijbewijs werd haar professionele elan definitief verbroken door een beroerte die haar spraak heeft aangetast en een van haar armen volledig verlamde. Mede door een verblijf in België, een hartoperatie in Leuven, een revalidatie bij een logopedist in Hasselt, Idalie verbleef toen bij  haar broer Robert, veel inzet van haar medezusters en familieleden maar vooral door haar eigen doorzetting en betrokkenheid op de mensen was Idalie Hertogen altijd opvallend aanwezig op de familiesamenkomsten. Familie, neefjes en nichtjes kwamen regelmatig op bezoek, ondermeer in Trois Ponts. Wie heeft ooit beseft wat haar handicap, als gevolg van een beroerte voor haar betekent heeft, en hoeveel ze er onder geleden heeft, zo vroeg Hortense Heinig, de vrouw van haar broer Robert zich af na het verblijf in Hasselt?
 

 

Op bezoek bij de tante Idalie en haar medezusters,
o.a. zuster Philomène - en ook Karel en Anne-Mie
 

Isabelle Hertogen

 

Isabelle Hertogen
 

Isabelle Hertogen met vriendinnen, nichten en soldaat
 

 Leon Jans en Isabelle Hertogen - 1947
 

 Leon Jans en Isabelle Hertogen - 1947
 

Leon Jan, Isabelle Hertogen, 50 jaar getrouwd met broers en
zussen, voor het laatste feest is iedereen nog in leven
 

Lucia Hertogen
  

 

Lucia Hertogen
  

   

Trouw Lucia Reggers en Evrard Reggers - 1949
met Jan Hertogen aan de hand
 

 

Trouw Lucia Hertogen en Evrard Reggers
 

Trouw Lucia Hertogen Evrard reggers, Familiefoto - 1949
 

Trui Hertogen
 

Trui Hertogen
 

Mai, Trui en Annie Hertogen aan het naaien

Trui Hertogen ging samen met haar zus Lucia en haar man Evrard
regelmatig op bezoek bij hun zus Idalie, zuster Michaël, hier in
Bourg-en-Bresse. Op de foto ook Rita en Anne-Mie
 

Soms was het een reis die ook Lourdes aandeed,
hier Lucia en Trui Hertogen in de Cirque in de Pyreneeën
         

Trui en Willy Hertogen aan de
mijningang van Marcinelle
 

De acht kinderen Hertogen bij de 80ste verjaardag van Trui Hertogen
 

Oefening voor de foto, de aandacht wordt afgeleid, naar wat?
 

 

De familie Hertogen met kinderen en kleinkinderen op de foto
bij het verjaardagsfeest voor tante Trui en nonk Willy in Riemst.
 

Mai Hertogen
 

Mai Hertogen en Herman Bastiaens, studiofoto 1942
 

Mai Hertogen en Herman Bastiaens, Trouwfoto, 1942
 

 

Trouw Mai Hertogen en Herman Bastiaens,  Familiefoto, 1942
  

Willy en z'n schoonbroers Evrard Reggers,  en met hun
vrouwen, tante Idalie en Anne-Mie in de Jura, Frankrijk

 

En met Idalie Hertogen bloemetjes plukken in de Jura
 

En als oudste Robert Hertogen
 

Robert Hertogen, in boot met de pijp, velouren pofbroek en dubbele kousen
  

Robert Hertogen,
KAJ was zijn leven
 

 Zien, Oordelen en Handelen, het motto van Cardijn
 

   

Met de werkmakkers op de foto - en wie is wie?
 

Robert Hertogen met enkele van z'n werkmakkers in de RBC-Radiofabriek in Tongeren. Na z'n lager middelbaar in de technische school in Tongeren, afdeling radiotechniek werd Robert samen met andere klasgenoten aangenomen als werknemer in de radiofabriek; De technische leraar had een doorstroming georganiseerd van z'n klassen naar de fabriek. Voor de geschiedenis en info over de fabriek zie RBC-Tongeren.
 

Tentoonstelling Velix - 100 jaar Tongeren - met de radiofabriek RBC
     

Het nu verdwenen "Radiofabriekske" van Tongeren. Merk de steunberen
links waar de foto met de 8 werkmannen is getrokken.
 

 
Trui Hertogen beschrijft in 2015 nog een dag van Robert toe hij hij nog thuis woonde en elke dag in Tongeren naar school ging.

Maar het was vooral alles voor de KAJ.
Vooraan zittend, mager en gezond
  

     

 Vormingsdagen, allicht voor de mobilisatie
 

KAJ-er in kostuum en met bril
 

 

E. Pinkens, René Tricot en Robert Hertogen, aan de
slag als vrijgestelde(n) KAJ in Brussel in de jaren 30.
 

 Met Kajotters op een studiedag in Dworp
 

  

Hertogen Robert op vorming, studiereis of retraite
 

 

 Robert Hertogen met groep - Merk de rijbroek en rijlaarzen in de 2de foto,
Was Robert Hertogen in feite ook een ruiter die op z'n paard uitreed?
 

Als oudste vrijgesteld van militaire dienst
  

Van z'n vijf zonen kregen 4 vrijstelling
van militaire dienst, enkel Luk heeft het
geweer moeten dragen, nadat ook z'n
grootvader Jean-Baptist dat had gedaan.
  
In 1938 begon Robert Hertogen studies Maatschappelijk werker in Heverlee. In mei 1940 moest hij deze studies onderbreken omwille van de inval van de Duitsers in België.

In 1983 heeft Robert een uitgebreide opgave gedaan van z'n contacten, enquetes, confrontaties met de sociale werkelijkheid voor WO2, echt  indrukwekkend, zie Persoonlijke memories Robert Hertogen.
 

 

Robert Hertogen met z'n medestudenten aan de Sociale Hogeschool in Heverlee op enquête overal in België: Roeselare, Tervueren, Diksmuide, Namen, Mont-sur-Meuse. Klik op de foto voor een vergroting, nogmaals voor de volledige resolutie, venster sluiten om terug te keren.
Twee weken voor de inval van de Duitsers werd hij benoemd tot Nationale ACV-verantwoordelijke voor de jeugd voor België, omdat de vaste kracht opgeroepen was om het Albertkanaal te verdedigen. Robert zou na de oorlog z'n studies niet voleindigen en ging vrijwel onmiddellijk na z'n huwelijk met Hortense in 1945 naar Limburg om er de KWB, de Katholieke Werknemers Beweging uit te bouwen. De Mijnwerker-Brancardiers en de Lourdesbedevaarten nam hij er graag bij. Zoals ook voor Ward Leemans, de Leuvense professor, intermediair in de splitsing van Leuven en jaren kamervoorzitter, werden ook de studies van Robert door de KAJ betaald. Dat was trouwens ook het geval met de KAV die de nu wel voleindigde studie van Paula Heinig, z'n schoonzuster, heeft betaald.
 

 

 Toelatingsbrief voor Robert Hertogen om Wervingscentra
te organiseren voor het Belgische leger in Pezenas Zuid Frankrijk,
getekend te Pézénas door het Belgisch leger op 27/07/1940.
 

Gans de oorlog was Robert Hertogen nationaal vrijgestelde voor de KAJ naast Cardijn. Cardijn zelf werd gedurende 3 maanden opgesloten in Sint-Gillis, samen met ondermeer Haulot, de toenmalige leider van de socialistische Jonge Wacht, de socialistische tegenhanger van de KAJ. In het Dagboek van Cardijn wordt deze gevangenschap beschreven.
 

Josephine-Charlotte op bezoek in de Nationalestraat te Brussel
  

Josephine Charlotte, zus van Boudewijn en Albert, op bezoek
in de KAJ-centrale in de Paleizenstraat, mei 1944.

 

Josephine-Charlotte luistert aandachtig naar de uitleg haar verschaft
door Robert Hertogen, voor de kaart met aanduidingen van de Duitse steden
waar Kajotters een ondergrondse organisatie op poot hadden gezet
van 'verplicht tewerkgestelden', dwangarbeiders onder de Duitse bezetting,
en die ook regelmatig bedacht werden met pakjes en morele directieven.
 

Bezoek aan de keuken voor de hongerlijdenden onder de oorlog
 

Ziet de glimlach van de Prinses waarin we de nobele trekken van
 haar vader en de gracieuze lach van haar moeder terugvinden.

 
Uit het Nieuwsblad van 25/01/1946: "Maar de jongens in Duitsland hadden het hard te verduren. De afzonderlijke  pogingen van mondige kajotters - hoe verdienstelijk ook - konden niet volstaan. Daarom moest er één sterke organisatie gesmeed worden. Die organisatie moest van uit België geleid worden. Die taak nam dhr Robert Hertogen op zich. Hij installeerde zijn « hoofdkwartier » in een bureel in de Paleizenstraat te Brussel. Op een grote kaart van Duitsland waren de clandestiene afdelingen aangeduid. Dhr. Hertogen, door de Kajotters « de kluizenaar » genoemd, omdat hij gedurende die periode bijna nooit het daglicht zag, had voor die aanduidingen speciale zeer raadselachtige tekens. Vanuit dat kleine bureeltje kwam de clandestiene K.A.J. tot stand, 's Avonds werd alle documentatie op een rommelzolder weggeborgen. Verscheidene keren kwam de Feldgendarmerie op bezoek. Maar de rommelzolder loste zijn geheim niet."
 

Brief van 08/06/1944 van Pius XII aan Robert Hertogen
 

Enkele uittreksels waaruit blijkt dat begin juni al de beslissing genomen was over het "heengaan" van Robert Hertogen", allicht toen al beslist naar Limburg. Voor de volledige originele brief, zie Brief Pius II aan Robert Hertogen.

"Zeer Geliefden Apostel van de K.A.J.,

In onze grote liefde voor de K.A.J., willen Wij het heengaan van een harer vurigste apostelen niet onopgemerkt laten voorbijgaan. Persoonlijk willen Wij U onze diepe dank betuigen voor al het goede dat U aan de arbeidende jeugd hebt gedaan in en door de ons zo duurbare K.A.J.-beweging...

Vooral danken Wij U voor de liefde, edelmoedigheid, durf, plichtgetrouwheid, voorzichtigheid en wijsheid waarmede U het bestuur van de dienst "Hulp aan Arbeiders in den vreemde" hebt waargenomen, richtlijnen opgemaakt voor binnen- en buitenland, afwezigen onderling in kontakt gebracht en apostolische banden gesmeed, hoofdleiders aangesteld en vermenigvuldigd, ze van dag tot dag gevolgd in hun lijden en moeilijkheden, in hun K.A.J.-werking, in hun persoonlijk leven...

Wij zegenen dan ook van ganser harte uw nieuw apostolaat en uw verdere loopbaan, het christelijk gezin dat U binnen afzienbare tijd hoopt te stichten. Ja, Duurbare Zoon, met voorliefde zegenen wij uw toekomstig gezin, omdat wij er zo veel van verwachten voor de heropbouw van de wereld, voor de bloei van de Heilige Kerk. Gezien uw apostolisch verleden, voor ons het sprekend bewijs van uw verknochtheid aan Jezus Christus en de Katholieke Kerk, durven wij U onze herderlijke zorgen toevertrouwen. Binnen het tijdverloop van 25 jaar zouden Wij willen beschikken over een zeker getal degelijke mannen, uit het geslacht der K.A.J:

- een Algemene Proost voor de internationale K.A.J.
- een afgevaardigde voor België in de Katholieken Volkerenbond van Rome
- een minister voor onderwijs en jeugdopleiding
- vier bisschoppen voor China en Japan, die de K.A.J. kennen, beminnen en ze op aangepaste wijze in beide landen zouden invoeren
- twaalf Rectors voor de bijzonderste universiteiten van Europa.
- een voorzitster voor de internationale V.K.A.J.
- 5 hervormsters voor de vrouwenkloosters in Europa.

... Aan het keerpunt van de wereldoorlog, nu Wij het belangrijkste stadium ervan zijn ingetreden, siddert ons hart, als Wij denken aan die miljoenen arbeiders in den vreemde, aan hun terugkeer en al de problemen die zich stellen, vooral voor de jongeren. Talrijke diensten zullen in het leven moeten geroepen worden, het getal propagandisten en dienstoversten verdubbeld, nieuwe chefs gevormd.

Met deze hoop bezield, verlenen Wij U, Zeer beminde Zoon, en aan uw medebroeders, als onderpand der hemelse genade en als blijk van onze welwillendheid, uit de volheid des harten de Apostolische Zegen. Gegeven te Rome bij Sint Pieter, de 8ste Juni, feest van het Allerheiligst Sakrament, in het jaar 1944, het zesde van ons Pontifikaat.
 
Brief van Robert Hertogen van 24/09/1943 aan de "Arbeiders in den vreemde" Kristelijke naastenliefde, solidariteit, boterham delen en van 08/11/1943 Kristus-Koning feest, God-werkman, kerstpaketten
 
Op 14/04/1944, dus nog voor het einde van de oorlog werd al een brief verstuurd aan de '"arbeiders in den vreemde" om zich op 1 Juli ten dienste te stellen van het Apostolaat onder de volwassenen Opvolging Robert Hertogen bij Hulp Arbeiders in den Vreemde.
 

 Op weg naar het huwelijk van Hortense en Robert
 

Hortense Heinig op bezoek bij Hertogen in Riemst bij haar toekomstige
 schoonzussen, Trui, Mai en Isabelle en schoonbroer Herman.
Merk de klok, de radio en achterin pa (Chrstiaen Hertogen) in z'n zetel,
Mai als oudste zus samen met Herman is het ervaren koppel aan tafel.
 
Voor het verdere verhaal van Robert Hertogen en
Hortense Heinig, zie Hertogen/Heinig
 

Overlijden Christiaan Hertogen en Catharina Tans
 

Grafsteen Christiaan Hertogen en Catharina Tans
 

    

Doodsbrief Christiaan Hertogen, 1950, Doodsprentjes en Dankmelding

 

  

       Doodsbrief Catharina Tans                               Doodsprentje